The smart Trick of داستان های واقعی That No One is Discussing
The smart Trick of داستان های واقعی That No One is Discussing
Blog Article
کارمندان به یاد آوردند که مورگان گفته بود منتظر یک آقایی است که به او ملحق شود. پس از پنج روز مهمانی، این داستان روح می‌گوید، کسی نشان داده نشد و مورگان به سر خود شلیک کرد.
دقایقی بعد پسر بزرگسال خانواده به کافه‌ای در نزدیکی خانه‌شان می‌رود و فریاد می‌زند که تمام اعضای خانواده‌اش به دست ارواح خبیث سرگردان کشته شده‌اند. بعد از صحبت‌های غیرقابل‌باور پسر خانواده، علاوه بر پلیس، پای عکاس‌ها و خبرنگارها هم به آمیتی ویل باز می‌شود و تصاویر دلخراش و گزارش‌های هولناکی از این خانه به روزنامه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی مخابره می‌شود.
او پس از محکوم شدن به شش حبس ابد به خاطر جنایاتش، همچنان در زندان نیویورک محبوس است.
راستان نامه
او متوجه شد که این در واقع تصویر شخصی است که در زمان گرفتن عکس حضور نداشته است.
اما این روش با وجود منطقی که ظاهراً داشت، در واقعیت ناکارآمد بود. چراکه بیماران کاتالپسی در حالت حمله‌های کاتاتونی اصلاً درد را حس نمی‌کردند. بنابراین در عمل این معاینات اوضاع را وخیم‌تر نیز می‌کرد. به این جهت نه‌تنها فرد به اشتباه زنده‌زنده دفن میشد، بلکه قبل از تدفین مجانی شکنجه هم میشد! داستان‌های ترسناک واقعی از زنده به گور شدن به استفاده از تابوت‌های ایمن نیز دامن زدند.
در سال ۱۹۶۲، جورج جیانینی ۶۵ ساله در حال قدم زدن از کنار هتل سیسیل بود که سقوط جسد یک زن ۲۷ ساله که از طبقه نهم هتل خارج شده بود، او را کشت.
گدائی کـه ستاره داوود داشت بعد از شنیدن حرفهای کشیش رو کرد بـه گدای صاحب صلیب و گفت:
به گزارش گروه رسانه‌های عمومی غیرانتفاعی کالیفرنیای جنوبی، مردم محلی مدت کوتاهی پس از آن، این هتل را «خودکشی» نامیدند.
صاحب فروشگاه یه نگاه به عروسک انداخت و گفت: “متاسفم خانم. اون عروسک دلقک فروشی نیست. “
تنها پنج ماه پس از مرگ وینچستر، خانه او برای بازدید عموم باز شد. تقریباً یک قرن بعد در سال ۲۰۱۶، یک اتاق زیرشیروانی مخفی کشف شد.
همون شب، وقتی مولی به رختخواب رفت، عروسک رو توی قفسه بالای اتاق خواب خودش گذاشت. مادرش شب بخیر گفت، دخترشو بوسید و از اتاق بیرون رفت.
شاید موضوع نگران‌کننده‌تر این بود که زونا به مادرش گفت که توسط شوهرش به قتل رسیده است. زونا توضیح داد که چگونه شوهرش یک شب از عصبانیت بر سر صرف شام گردنش را شکسته بود.
در یک غروب خوب اواسط تابستانی بین ساعت هجده الی نوزده من و خواهر بزرگم با دوتا از بچه های همسایه به نامهای باربارا و آن ایوانز که هر دو از من بزرگتر بودند در یک مزرعه ای به نام کائی کلد که نزدیک خانه ی آنان بود بی خبر از همه جا نزدیک پرچین و زیر یک درخت مشغول بازی بودیم و فاصله ی زیادی با سنگ چین که به خانه منتهی میشد نداشتیم . ناگهان یکی از ما در وسط مزرعه متوجه گروهی شد که نمیدانم آنها را چه بنامم . نه زن بودند نه مرد و نه بچه. باشور و هیجان میرقصیدند. فاصله شان از ما کمتر از صد متر بود تعداشان هفت هشت عدد بود به علت حرکتهای تند و چابک آنها و ترس و وحشت خودمان از دیدن منظره ای غیر عادی بخوبی نمیتوانستیم بر آوردشان کنیم همگی تقریبا یک لباس یکسره جذب قهوای رنگ به تن داشتند لباسی که بی شباهت به یونیفرم ارتشی نبود .
در زمان قاجار ، درکنار سفارت حکومت عثمانی در تهران ، مسجد کوچکی وجود داشت.